جدایی نادر از سیمین حاصل تضاد های فرزندان امروز ایران است.تضاد هایی که از تمامی نهاده های اعتقادی ،آیینی
اجتماعی و سیاسی و برقراری تعادل با واقعیت های زمان آشکار می شود.
فیلمساز به روانی توانسته نگاه چالش برانگیز خود را از این سیطره پر رمز و راز
با موفقیت از لیمیت های اخلاقی و حقوقی و نیز سیاسی عبور دهد . تنها به یمن نگاه نوگرایانه و نخبه پسند که تیغ
سانسورچیان را در برابر آن کند می کند. جدایی در تمامی اشکالش بروز می کند. حتی در دیش ماهواره ای که در گوشه تراس
از میان درب آشپزخانه هویداست. یا در جدایی پیرمرد فیلم از گفتار و اصرار سیمین بر مهاجرت یا جدایی...
معنای نهانش آن است که فرزند ایران از
مادرش بی خبر است.
گفت‌وگویی با ژان پی‌یر و لوک داردن کارگردانان بلژیکی (برندۀ دو نخل طلای جشنوارۀ کن) منتشر شده است.
در انتهای این گفت‌وگو، از آنها در مورد سینمای ایران و فیلم جدایی نادر از سیمین سؤال شده است.
نظر برادران داردن که فیلم آخرشان یکی از رقیبان فیلم فرهادی به حساب میاید را بخوانیم:
جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی هم‌اکنون بازخورد خیلی خوبی در اروپا دارد.
دربارۀ این فیلم نظرتان چیست؟
- لوک:فیلم بسیار زیبایی است. اصغر فرهادی کارگردان بسیار بزرگی است.
این فیلم، ما را بدون نشان دادن زمینه یا دادن هیچ توضیحی وارد دنیای داستانش می‌کند.
تماشاگر باید بی‌وقفه فرضیه بسازد تا بتواند بفهمد چه چیزی در حال روی دادن است.
فیلم، قضاوت‌های ما را تکان می‌دهد و ما را مجبور می‌کند نگاه‌مان را دوباره بررسی کنیم
ژان پی‌یر: بله، از همان ابتدای فیلم تماشاگر کاملاً درگیر داستان می‌شود.
همچنین رابطه با مذهب به شیوه‌ای خیلی جذاب و زنده نشان داده می‌شود.
بازیگران هم عالی کار می‌کنند؛ مخصوصاً دو دختربچه و پدربزرگ.
[جدایی نادر از سیمین] فیلمی است بسیار جسمانی که ابزار بدنی در آن بسیار مهم است.
لوک: دیگر نقطۀ قوت فیلم این است که به تماشاگر اروپایی نشان می‌دهد مردم ایران اصولاً با ما تفاوتی ندارند.
درست است که شرایط و محدودیت‌ها فرق می‌کند،
اما همگی با مشکلات یکسان در شکل‌های مختلف دست و پنجه نرم می‌کنیم.
مشکل بسیاری از فیلمسازان آسیایی این است که کارهای‌شان از حد محلی و فولکلور خارج نمی‌شود.
اینها فیلم‌هایی هستند که برای خوش‌آمد اروپایی‌ها ساخته می‌شوند؛
و این شیوه مدتی موفق بود، اما دیگر نه. الان فقط سینماگران واقعی، آنهایی که می‌دانند
چگونه با دوربین‌شان خود را بیان کنند، می‌توانند در بازار فیلم‌ها مقاومت کنند.
هیچ‌وقت به نظرم نیامده فیلم‌های ایرانی که به دست ما می‌رسند شکل محلی به خود گرفته باشند
تا به مذاق اروپایی‌ها خوش بیایند.
- با این حال اتفاق می‌افتد که یک فیلمساز ایرانی را سرزنش می‌کنند که فیلمش را تنها برای مخاطب خارجی ساخته...
- لوک: اینجا هم همینطور است! در بلژیک، ما را سرزنش می‌کنند که تصویری منفی از کشور نشان می‌دهیم؛
و این یک دیدگاه سیاسی از سینماست که ما با آن میانه‌ای نداریم
ژان پی‌یر: این ایراد می‌تواند ریشه در این داشته باشد که افراد کمی در ایران می‌توانند
فیلم‌های ایرانی را که در اروپا پخش می‌شوند ببینند
