تناسب خیره کننده ای که در چهره جین سیبرگ دیده شد گدار را به فکرساخت
فیلم از نفس افتاده کرد . فیلمی که حیرت مخاطبان سینمای موج نو را برانگیخت .
میمیک های شخصیت پاتریشیا به شکلی تکرار ناشدنی او را غیر قابل پیش بینی و دور از دسترس می بینیم
چشم با لغزیدن روی نماها در انتظار تصویری کامل است که مبین حالات متنوع بصری و عاطفی بازیگر باشد.
خاکستری های فیلم و پرداخت تصویری ،همراه با قاب های کلوزاپ موثر و حرکت دوربین روی دست و...
خاکستری های فیلم و پرداخت تصویری ،همراه با قاب های کلوزاپ موثر و حرکت دوربین روی دست و...
سیبرگ با چشم هایی معصوم و آرام ...
فرانسوا تروفو او را بهترین بازیگر زن اروپا می دانست،
فرانسوا تروفو او را بهترین بازیگر زن اروپا می دانست،
رومن گاری، همسرش که خود کارگردان مطرحی بود مدتی کوتاه بعد از مرگ جین سییرگ خودکشی کرد، در یادداشت پیش از مرگش نوشته بود که این کار ارتباطی با جین سیبرگ ندارد،
سوای شخصیت جین سیبرگ و درام زندگی کوتاه او
نگاه گدار به مقوله زن، در اين فيلم تفكربرانگيز است.و نوعي بصارت روانشناسانه مي‌طلبد. به زعم گدار، زن چه در اجتماع باشد و چه در انزوا زندگي كند باز هم يك ايده‌آليست است. نقاشيهاي كه از رنوار در اتاقش نصب كرده تنها به يك چيز مي‌انديشد: اهميت داشتن و در نتيجه وجود يافتن. پاتريشيا تابلوي رنوار كه پرتره‌اي از يك دختر غمگين است را نشان مي‌دهد و مي‌گويد:
«من جذابتر هستم يا اين دختر؟»
زني كه رنوار بر بوم كشيده زن كامل و ايده‌آل براي اوست،
كسي كه وجود خارجي نداشته و به همين دليل نگاهي غمگين دارد.
«به خاطر برق چشمات، به خاطر زيباييت ...
و «من دختري رو دوست دارم با صداي قشنگ، گردن زيبا، پاهاي متناسب و مچ ظريف...»
