بهای اثر هنری

کار هنری به  منزله فعالیتی است که ریشه در ناخودآگاه داشته و با آموزش و  پرورش ابعاد گونا گون آن تجلی می یابد .
  این تلاش که اغلب اوغات فردی است
و از فردیت آدمی می آغازد گرفتار آفاتی نیز می گردد که وی را از مسیر  صحیح به دور می اندازد.
این آفات عوارض تنهایی مدعی نیز هست که اورا گاه دچار خودبزرگ بینی و گاه خود کوچک بینی
می گرداند..این گونه  است که حجابی بر حجاب افزوده گشته و نقابی بر نقاب .
در حالیکه  ارزش اثر هنری در بی غرض بودن آن است و با تمام فعالیت های دیگر انسانی متفاوت
است .
  و کیست که نداند این بی ادعایی اثر هنری است که آن را محل جلوه حقیقتی خاص می گرداندو از ادا و تمارض دور می گرداند.
اثر هنری ناب از زیر دستان انسانی خطا آزموده  بیرون می آید که نظرگاه او محل ظهور درک کلی هستی است.
  پنجره ای که او بر می گزیند ، حادثه ای  ژرف در آن به ذهن متبادر می شود.
و این همه با ملات  ریا و دروغ نمی تواند هم ساز باشد . که از بن بی مایه  است و تهی از رازگونگی.
همانند شعری که با قلب حقیقت واژگانش بر زبان  نمی نشیند و استوارنمی گردد.