کاخ نگارستان
یک تاریخ در بند، بند خشت های آن نهفته است
سرو های ایستاده آن
ریشه در تاریخ معاصر ایران دارند
تهران، شهر بناهای قدیمی است، اما این بناها، در انبوه برج های بی قواره و دود ناشی از اتومبیل هائی که
مثل تابوت در خیابانها اینسو و آنسو می روند گم شده است. از جمله این بناها، باغ نگارستان است
که در سال ۱۲۲۲ هجری قمری (۱۱۸۷ ه. ش.) به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد،
تا وی تابستان ها به همراه جمیع زنان عقدی و صیغه اش به آنجا کوچ کرده و در سایه ساران بیآرامد.
این بنا که در میانه یک باغ ساخته شده، ۶۴ اتاق، چهار تالار، کتابخانه ها ... داشت و زیر بنایش ۶۰۰ متر بود.
نقاشان چیره دست دوران، در این بنا، هر آنچه را نمی توانستند بر زبان آورند بر قلم آوردند.
در زمان مظفرالدین شاه، اولین مدرسه فلاحت ایران در این باغ دایر شد.
کمی بعد در بناهای جنوبی باغ، مدرسه مستظرفه به ریاست
نقاش نام آور ایران کمال الملک تاسیس شد.
باغ نگارستان نیز به دست سید علی اکبر باغبان طراحی شد. دبیرستان علمیه نیز تا سال ۱۳۱۱ هجری خورشیدی
در یکی از این سه بنائی که در این باغ ساخته بودند دایر بود.
در سال ۱۳۱۱ ه.ش. تمام بناها به این دانشسرای عالی اختصاص یافت.
در ۱۳۱۵ ش، کتابخانه باغ ساخته شد که معاونت آن را شاعره بزرگ ایران "پروین اعتصامی" بر عهده داشت.
در ۱۳۳۵، مؤسسه لغتنامه و کلاس‌های زبان‌های خارجی، جغرافیا و کلاس‌های عمومی دانشکده ادبیات در آن دایر شد
و در ۱۳۳۷ نیز مؤسسه تحقیقات اجتماعی در این مکان آغاز به کار کرد.
از ۱۳۴۱ تا ۱۳۷۰، دانشکده علوم اجتماعی در این محل دایر بود
و پس از انتقال آن، زمانی که در ۱۳۷۱ قصد واگذاری و تخریبش را داشتند،
دکتر روح الامینی مقاله‌ای با عنوان "حسب حال" درروزنامه اطلاعات نوشت
و به واگذاری و تخریب آن اعتراض کرد.
این محل نزدیک به دو سال بصورت مخروبه بود تا این که در آبان ۱۳۷۴
حسن حبیبی از یگانه بازماندگان کم جنجال و ایران دوست،
از این مکان دیدن و یکی از کارشناسان میراث فرهنگی بنام مهندس دانشور
را برای تهیه نقشه و بازسازی باغ معرفی کرد.
او نیز با هماهنگی دانشگاه، نقشه اولیه را به دست آورد و تغییرات انجام شده را اصلاح کرد
و به دست مرمت کاران سپرد. و بدینسان از تاراج روزگار مصون ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر