۱۳۹۰ مرداد ۱۸, سه‌شنبه

لبخند ژوکوند


نقاشی سطح معنی داری است که عمدتا به موضوعی در فضا و زمان اشاره می کند.
و با کاهش چهاربعد فضا و زمان به یک سطح دو بعدی ،آن موضوع را در قالبی انتزاعی
برای ما قابل فهم می سازد.
پرده نقاشی داوینچی تخیلی است که با تحلیل و شناسایی هویت مدل رمز گشایی نمی شود.
از اینرو است که نقاشی هنوز هم نسبتا مرعوب کننده است. مفهوم تصویر در سطح آن است
وبا یک نگاه می توان آن را دریافت ،اما این درک به صورت سطحی باقی خواهد ماند.
جارو کردن سطح نقاشی توسط نگاه هدف  ظاهری و بیننده اثر است.
اما آیا بیانگر مجموعه مبهم نیات خالق آن نیز هست.نقاشی واسط بین خالق آن . مدل و بیننده است.
ارتباط بی واسطه امکان پذیر نیست و جانشینی برای واقعیت در آن زمان جز پرده نقاشی نمی توان
متصور شد.اما چگونه است که  نقاشی به جای آنکه راهگشا باشد و به نمایاندن موضوع و رمز گشایی آن
خاتمه دهد قضیه را مبهم کرده و سوالات بیشتری فراروی مخاطب می آورد.
جدای از انفصال تاریخی این پرده با زمان ما و دسترسی نداشتن به همه مفاهیم نمادین اثر
داوینچی در لبخندی که بر چهره مونالیزا نشانده است سر مگو را ایجاد نموده است.
این چهره های سه رخ و لبخند هایی نظیر این محدود به این نقاشی نیست و قالب ثابتی است که
در آن عصر مشهود است.این زن که پنج هزار سال پیش در ایتالیا می زیسته نام کوچکش لیزا بوده ولی
مونالیزا صدایش می کرده اند.نام خانوادگی اش دل جوکونو بوده که به زبان فرانسه ژوکوند معروف است.
پیشانی از آن لحاظ بلند است که بنا به رسم آن زمان زنان مقداری از موهای جلو سر را می تراشیده اند.
این نقاشی تصویر یک زن است که در عصر خود معیار زیبایی به حساب می آمده اما جدای از آن
این نقاشی است که زیبا است .  به هنگام تماشای اثر   ذهن در جستجوی چیز خاصی از نقاشی  یا کیفیت مدل
نیست ..(البته از میان انبوه
شک و گمان ها ی مربوط به اثر یکی اطلاق صفات بیماری به داوینچی است که خود را در
لباس و هیات زنانه مدل می کرده است.) ترکیب بندی هرمی ،ایده ی نشان دادن سوژه در محیطی واقعی،
استفاده خاص از سایه روشن وشکار لحظه خاص از لبخند مونالیزا وجه تمایز های این اثر است.اینها فقط
نو آوری های تکنیکی به حساب نمی آید بلکه شیوه ی جدیدی را برای نگاه کردن به دنیا پیش روی
بیننده قرار می دهد. یک زن به ظاهر عادی نمادی از همه ی بشریت شد ودر لحظه ای
میان عبور نورو سایه ای که رازهای او را در خود نگاه داشته ،جاودانه شد.

هیچ نظری موجود نیست: