شاخه نور

مهدی کریمی/1378 / اکریلیک /180/100

اگر بخواهم از اشاره هایی که در نهاد ایرانی پاک وشیوه نگاهش که در  تاریخ هنری دیارمن

هویداست، اضافه نمایم

 میل به  سرشاری و گوناگونی شگفت آور آن است ، الگوهای فراگیری است که بر تمام جنبه های آن حاکم است.

وآن عبارت از حس عمیق حضور روح تعالی و عشق به نور ، نوری که یکسره از فلسفه تا نقاشی و معماری 

 تا منازل ما را در بر می گیرد. سال 81 که  غوطه در نگارگری ایرانی بودم ،تصمیم گرفتم که برخلاف

آنچه طبیعت گرایی ایرانی  گفته می شد . با دغدغه ای که داشتم فضایی مثالی از ذهن خود نقاشی کنم.

در اینجا درخت ها را در تباین با روال هندسی کارهایم واقع گرایانه یا سمبلیک در کار نهادم.

ابراهیم جعفری  با انگشت سرو را نشان داد و چیزهایی را زیر لب گفت. طوری که  اشتباهی را
به من یاد آوری کند...اما زیر بار نرفتم وهمینطور ماند.