آبمرکب هایم ، با انتخاب هایی ، سروده سهراب
آدمی زاد ،در این حجم غمناک
آدمی زاد ،در این حجم غمناک
روی پاشویه وقت
روز سرشاری حوض را خواب می بیند.
ای سر آغاز های ملون
چشم های مرا در وزش های جادو حمایت کنید.
تعمیر سکوت گیجم کرد
دیدم که درخت هست . پیداست که باید بود.
نز دیک دورها
زن دم درگاه بود. با بدنی از همیشه
رفتم نزدیک ، چشم مفصل شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر