انکار مرگ

 پولارویدهای تارکوفسکی / پریسا دمندان

   

یک تصویر هنری

ضامن تکامل و تداوم تاریخی خود است.

هر تصویر مثل یک دانه است.

یک واحد زنده ی حامل رشد است.

به گذشته پیوسته است. نشانه ای از زندگی واقعی ست ،

که با زندگی تضاد دارد.

زندگی ،حاصل مرگ است .   اما تصویری از زندگی ،بر عکس ،

فاقد مرگ است و اثبات قاطعانه ی زندگی ست.

حتا اگر تصویر هنری ،  بیانگر مرگ  و ویرانی باشد

با این حال ،تجسم امید است و الهام یافته از ایمان

آفرینش هنری انکار قاطعانه ی مرگ است.

پس خوش بینانه  است ،حتا اگر هنرمند محزون باشد.

پس هیچ گاه هنرمند خوش بین و هنرمند بد بین نداریم،

فقط ،هنرمند مستعد و یا متوسط داریم.

به عقیده ی من ،

وقتی درباره ی خدا حرف می زنیم و اینکه انسان را مثل خود آفرید

باید بدانیم که این مثلیت ، به گوهر و ذات الهی مربوط است

و این معنای آفرینش است . پس می توان ،به ارزش واقعی یک اثر هنری و آن چه

عرضه می دارد ،پی برد

سخن کوتاه ،

معنای هنر ،جستجوی خداست ،در انسان